фабрыка

У суседнім доме вокны Жолт.
Па вечарах - па вечарах
Рыпаюць задумлівыя балты,
Падыходзяць людзі да брамы.

І глуха зачыненыя вароты,
А на сцяне - а на сцяне
Нерухомы хтосьці, чорны хтосьці
Людзей лічыць у цішыні.

Я чую ўсё з маёй вяршыні:
Ён медным голасам кліча
Сагнуць змучаныя спіны
Унізе які сабраўся народ.

Яны ўвойдуць і разбрыдуцца,
Наваліўся на спіны кулі.
І ў Жолт вокнах засмяюць,
Што гэтых жабракоў правялі.

24 лістапада 1903

Усе вершы Аляксандра Блока