K. M. C.
Ես երազել, կրկին ձեզ, ծաղիկներից, մի աղմկոտ փուլում,
խելագարծ գիժ կին, որպես կրքի, спокойная, երազի պես մի,
եւ ես, նետում, Ես խոնարհում ծնկները,
Եվ ես մտածեցի,: «Երջանկություն կա, Ես կրկին նվաճել!»
բայց դուք, Օֆելյան, Ես նայեցի Համլետի
առանց երջանկության, անսեր, Գեղեցկության աստվածուհի,
A վարդ ընկել է վատ բանաստեղծ,
Եւ վարդերով ցնցուղ, թափեց իր երազանքները…
դուք մահացել է, բոլորը վարդագույն լույսի ներքո,
Ծաղիկներով վրա կրծքավանդակի, հետ ծաղիկներ գանգուրներ,
Եւ ես կանգնեցի քո բուրմունք,
Ծաղիկներով վրա կրծքավանդակի, նպատակները,, ձեռքում…
23 Դեկտեմբեր 1898
