ціха. І будзе ўсё цішэй.
Сцяг бескарысны апушчаны.
Толькі флюгаркі на даху
Салодка спявае аб надыходзячым.
Ветрам у паўнеба раскінуць,
Дымам і сонцам ўсхваляваны,
Бедны певень зачараваны,
У сінюю глыб перакулены.
У крузе вокны слыхавога
аблічча мой, як німбам, упрыгожаны.
Профіль асобы васковага
правільны, бясплатна і вызвалены.
Смалы пахкія смажання,
Далі адвечна імглістыя…
Салодкія мне песні флюгаркі:
спявай, пеўнік алавяны!
ліпеня 1905
