сябар, паглядзі, як у раўніне нябеснай
Дымныя хмаркі плывуць пад месяцам,
Бачыш, прарэзаў эфір бесьцялесны
Святло яе бледны, бяздушны, пусты?
Поўна глядзець у гэты зорнае мора,
Поўна імкнуцца да халоднай луне!
Ці мала шчасця ў жыццёвым абшары?
Ці мала спякоту ў сардэчным агні?
Месяц халодны табе не адкажа,
Зорак аддаленых дасягнуць няма сіл…
Холад магільны ўсюды цябе сустрэне
У далёкай краіне Нярадасны свяцілаў…
ліпеня 1898
