W drodze do komory sprężyny
Wędrowny wiatr powiewały,
Złoty Prozvenel głos.
Stanęła na ganku,
Szukano pierścień drzwi
I nie śmiała podnieść osobę.
I poszła do niebieskawego odległości,
Gdzie wędzone wiosna wciągnik,
Gdzie kręciło nad smutkiem leśnej.
Tam - w drugim kręgu brzozy -
Starzec wygięty łuk brzoza
I biorę go na łące.
Krzyknął i wskoczył na pniu:
- Ty, piękno, prawda - do mnie!
Stoskovalas w jego ciszy!
Dla sękate palce wziął,
C Broda przeplata zelenoy
I wzrósł z mgły lasu.
Więc oni tęsknią za jednym.
Tak lecą w godzinach wieczornych,
Więc wiosna był żonaty z czarownicą.
24 kwiecień 1905
