Аўтару «Князя Срэбнага»
…………………………………………….
Самотна баярын пад'ехаў да вады…
«Ён-дэ царскага балі перашкода!..»
У гэтую ноч блакітную русалкі ў сажалцы
Заліваліся срэбным смехам.
Пад'язджае да сажалкі, - пад навіслым суччам,
Над празрыстаю ціхай вадой
Прытулілася русалка - вабіць галавой:
«Пагуляй-ка, баярын, са мною!»
.........................................
Толькі раніцу абудзілася, - конь прыбег
І трасе галавою злосна,
У баярскага церама моцна заржаў
І латашыць у вароты капытом:
«Прыбег я распавесці жонцы маладой,
Каб мужа яна хавала,
Што яго-дэ русалка парою начны
Prilaskala і вада Smanio…»
......................................
чэрвень 1899
