…і позна жадаць,
усё прайшло: і шчасце і гора.
вл. Салаўёў
Не сярдуй і даруй. Ты цветешь самотна,
Ды і мне не вярнуць
Гэтых сноў залатых, гэтай веры глыбокай…
Безнадзейны мой шлях.
Думкай соннай колерам, ты блаженствуешь шмат,
Ты блакітам моцная.
Мне - іншая і жыццё, і іншая дарога,
І душы - не да сну.
Верь - няшчасныя маіх маладых пакланення
Няма ў шырокай краіне,
Дзе дыхаў і любіў твой таямнічы геній,
Безуважны да мяне.
10 чэрвень 1901
