Плён нязведанай страсці,
Плён Нярадасны гадоў
Раздзіраюць мне душу на часткі,
Трымцяць жаданнем слоў…
Аб, гэтыя жаданыя прамовы
У душы беразе малады
Да першага сябра, да сустрэчы
З якой-то нябеснай душой…
А можа быць, дакладнага сябра
Хвілінная запал заменіць,
Прыйдзе подых поўдня, –
У семем душа адляціць…
І ў гэтых сугучча далёкіх
Пачую я голас былой
хваляванняў, пакут сумных
Вар'яцкай душы малады…
2 верасня 1899
Пецярбург
