Глядзеў отвека бог падступны
На гэтыя душныя кветкі.
Іх адвечнага атрутай
Дыхай і ўпівацца ты.
З іх гарачай, з іх Стомлены лянотай
У Млада змярканне твае
І палымянай і ліслівай ценем
Ўвойдуць летуценні мае.
Няўхільнасць і магутныя,
І без спатканняў, і без сустрэч,
Яны цябе з душнай хмары
Жывою маланкай будуць паліць.
