Пры жоўтым святле весяліліся,
Усю ноч ля сцен сціскаўся круг,
Шэрагі танцуючых двоились,
І уяўляў неадступны сябар.
Желанье падымала грудзей,
На тварах адбівалася спёка.
Я праходзіў з марай пра цуд,
Знемагаючы пажадлівасьцю чужой…
Здавалася, там, за смугою пылу,
У натоўпе хаваючыся, хтосьці жыў,
І вочы дзіўныя сачылі,
І голас спяваў і казаў…
Верасень 1902
