Да. М. З.
Злосна хваляваліся нівы.
сабака выла. вецер дзьмуў.
Яе захапленне самалюбівы
Я ў гэты вечар падмануў…
Панура шэпчацца балота.
Ўзышла панурая месяц.
Там у поле блукае, плача хтосьці…
яна! Мусіць - яна!
Яна збянтэжыла сон мой дзіўны -
Хай прытуліць яе іншай:
надзьмуты, дурны і румяны
Паяцы ў адзенні блакітны.
