М. І. БенкендорфМай жорсткі з белымі начамі!..Павольна ў дзверы царкоўныя…павольна, цяжка і дакладна…Марудлівасць чаргі сыходзіць дзень восеньскі…Паміж пакуты зямнымі…Мяне бессань даймала…Мяне катавалі ў старой веры…мігцелі зоркі. ноч паравала…мілая панна! Калі мы пра таямніцы мірскіямілая дзяўчына, што ты колдуешь…мілы брат! Завечерело…мілы сябар, і ў гэтым ціхім доме…мілы сябар! Ты юною душою…міры ляцяць. года ляцяць. пустая…мітынг уМне бітва сэрца весяліцца…Мне ў душу просіцца былое…Мне варажбітка з маршчыністым тварам…Мне сэрца рэжа кожны гук…Мне снілася смерць любімага созданья…Мне снілася зноў ты, у колерах, на шумнай сцэне…Мне сніліся вясёлыя думы…мне дзіўна. Столькі доўгіх гадоў…Мне страшна з Табой сустракацца…Мне страшна. чую набліжэнне…Шмат хацеў я з табой гаварыць…многае змоўклі. шмат хто сышоў…Маёй прыгажуні-царыцы…маёй маці (22 лістапада 1899)маёй маці (4 снежні 1904)маёй маці (8 сакавік 1901)маёй маці (июль 1898)маёй маці (ліпеня 1905)Мае грахі Цяжкае бед…Мае сумныя парывы…мой бедны, мой далёкі сябар!Мой вечар блізкі і бязволле…Мой любімы, мой князь, мой жаніх…Мой месяц у каралеўскім зеніце…Мой мілы, будзь смелым…мой манастыр, дзе я пакутую бязбожна…Мой востраў цудоўны…Мой шлях запалам прыцемнены…Малітву таемную творы…малітвыМалады месяц нарадзілася…маладосцьбясшумны, як даўней, хаваючы святло…Маўчу і змрочна гляджу…Маю гармонію хворую…Мая душа - краіна чароўных дум…Мая душа ў роспачы страху…Мая казка нікім не разгаданая…Муза ў уборы вясны пастукалася да паэта…Імчыць мяне мёртвая сіла…Мы - чарняцы, брыдуць ў імгле…Мы былі разам, памятаю я…Мы ў храме з табою - адны, збянтэжаныя…Мы ўсе прабачым - і ня парушым…Мы ўсе пойдзем за грань магіл…Мы сустракаліся з табой на заходзе…мы ўсюды. мы нідзе. ідзем…Мы жывем у старадаўняй келлі…мы забытыя, адны на зямлі…Мы стаміліся ў бязмерна…Мы не спяшаемся загадзя…Мы адышлі - і цяжка ўздымалі…Мы адышлі і сталі каля карміла…Мы падышлі - і вады сінія…Мы укленчылі ў запавету…Мы прачнуліся ў поўным забыцці…Мы вандравалі з Ім па гарадах…мы стаміліся. даволі. Наперад і наперад…Мы ішлі запаветныя Сцежкаю…Мы ішлі на Лідо у гадзіну світання…Мы, два старца, прастуем адзінокія…Думкі мае патанаюць у нямогласці…МэрыМэры, баль падчас чумы 
