Նա ողջունել է ամենուր
Փողոցներում է քնկոտ օրերի.
Նա քայլում եւ իրականացվում է իր հրաշքը,
Գայթակղութիւն ցրտաշունչ ստվերում.
Նա եղել է իր լուռ խցում,
Ես վառեց վերջին լույսը,
Ես դնում լամպի զվարճալի
Եւ մի փարթամ փունջ Շուշաններ.
Նա հիացած ծիծաղում,
խոսեց, որ նա եղել է տարօրինակ.
Նա մտածեց, վերարկու հետ fur
Եւ դարձեալ, թաքնվում է խավարի մեջ.
Երբ այն իրականացվել է,
Նա եղել է ուրախ եւ երջանիկ,
Իսկ առավոտյան դագաղը դրվեց,
Եւ քահանան հանգիստ ծառայել.
հոկտեմբեր 1902
