Калі святога забыцця
Вакол нерухомых цішыня, –
Ты глядзіш у ціхім Знемажэнню,
Рачной рассунуўшы чарот.
Я гэтыя травы зялёныя
Люблю і ў сонныя дні.
Не ў іх Ці мае патайныя,
Мае залатыя агні?
Ты глядзіш ціхая, строгая,
У вочы якая прайшла мары.
Выбраў іншую дарогу я, –
іду, - і песні не…
Вось хутка вечар прысуне,
І ноч - насустрач долі:
Тады мой шлях перакуліцца,
І я вярнуся да Цябе.
можа 1902
