зарыва белае, жоўтае, чырвонае,
Крыкі і звон удалечыні.
Ты не падманеш, трывога дачасная,
Бачу агні на рацэ.
Зарывам яркім і познімі крыкамі
Ты не разбурылі мары.
Глядзіцца прывід вачыма вялікімі
З-за людской мітусні.
Смерцю тваёю нацешыцца толькі погляды я,
Жги ж свае караблі!
Вунь яны - ціхія, светлыя, хуткія
Імчацца да мяне здалёк.
6 лістапада 1901
