ўзыходзіш ты, што строгі дзень
Перад задуменнай прыродай.
У тваіх рысах кладзецца цень
Лясной няволі і свабоды.
Твой дзень і ясны і вялікі,
І азораны нейкім святлом,
Але ў гэтым святле кожнае імгненне
Ідуць бачання - без адказу.
Ніхто не кране твайго спакою
І не парушыць строгай цені.
І ты сольешься з зоркай
У шляху да мясціны бачанняў.
25 лютага 1900
