Твой твар бледны, чым было
У той дзень, калі я падаў знак,
калі, замарудзіўшы, прыспешвала
ты лёгкі, надвячоркам крок.
Вось я стаю, ўсім пакорны,
У немерцающей сцены.
што сэрца? скрутак цудатворны,
Дзе запал і гора палічаныя!
павер, мы абодва неба ведалі:
Зоркай крывавай ты цякла,
Я вымяраў твой шлях у смутку,
Калі ты падаць пачатку.
Мы ведалі аблашчаная невымоўным
Адну і тую ж вышыню
І разам загінулі за туманам,
Выкрэсліваючы ухіляючыся рысу.
Але я знайшоў цябе і сустрэў
У неасветленых браме,
І гэты позірк - не менш за светлы,
Чым быў у туманных вышынях!
камета! Я прачытаў у сьвяцілах
Ўсю аповесць раннюю тваю,
І хлуслівы бляск сузор'яў мілых
Пад чорным шоўкам даведаюся!
Ты шлях здзяйсняюцца перад мною,
Сыходзіш у цені, як тады,
І тое ж неба за табою,
І шлейф гібець, як й зоркі!
ня месіва, ў цёмных ценях кроясь,
Ня бойся ўспомніць і зірнуць.
Сярэбраны твой вузкі пояс -
Меркаванняў магу млечны шлях.
марш 1906
