глядзі: я зблытаў усе старонкі,
Пакуль вочы твае квітнелі.
Вялікія крылы снежнай птушкі
Мой розум завеяй замялі.
Як дзіўныя былі прамовы маскі!
Зразумелыя Ці табе? - Бог яго ведае,!
Ты цвёрда ведаеш: у кнігах - казкі,
А ў жыцці - толькі проза ёсць.
Але для мяне непадзельныя
З табою - ноч, і імгла ракі,
І застывае дымы,
І рыфмаў вясёлых агеньчыкі.
Калі не было б і ты са мною строгай,
І маскай ня дражні мяне.
І ў цёмнай памяці не чапай
Іншага - страшнага - агню.
10 студзень 1907
