Яны казалі аб ранняй вясны,
Аб белых, сініх снягах.
А там - гарэла зорка ў вышыні,
Гарэлі дзве жыцця ў марах.
І цьмяна памятаючы мінулы дзень,
Вітаючы сонную імглу,
Яны адчувалі храм, і холад прыступку,
І яго залатую іголку.
Але казкай веяла сіняя далеч,
За казкай - ранішні святло.
І былі відаць толькі раніцу, і ціха смутак
Абдымала апошні адказ.
І дзень узыходзіў, veličav і строгі.
Яна зазірнула ў высь…
У суровай імгле халадзеў парог
І золата мёртвых шатаў.
1 лютага - 28 верасня 1902
