І узвіўся вогнішча высокі
Над укрыжаваным на крыжы.
абыякавыя, снежнооки,
Ходзяць ночы ў вышыні.
Маладыя ходзяць ночы,
Сёстры-праллі снежных зім,
І глядзяць, адкрыўшы вочы,
Завівалі белы дым.
І крылатымі вачыма
Пяшчотна глядзіць вышыня.
Вейся, лёгкі, вейся, пламень,
Увіваліся ўкруг крыжа!
У снежнай масцы, рыцар мілы,
У снежнай масцы ты гары!
Я ль не сьпявала, не кахала,
Цалавання не дарыла
Ад відна і да відна?
Будзь і ты маёй любоўю,
мілы рыцар, я стройная,
мілы рыцар, снежнай крывёю
Я была табе верная.
Я была верная тры ночы,
Завівалі і клікала,
Я дала глядзець мне ў вочы,
Крылы лёгкія дала…
так горы, і яр і светлы,
Я ж - лёгкай рукой
Размеціў твой лёгкі попел
Па раўніне снеговой.
13 студзень 1907
