Аб, як смяяліся вы над намі,
Як ненавідзелі вы нас
для гэтага, што ціхімі вершамі
Мы гучна выкрывалі вас!
Але мы - усё тыя ж. мы, паэты,
для вас, пра вас тужым зноў,
Захоўваючы святую любоў,
Калі сцвярджалі старадаўнія абяцаньні…
І гэтак жа просты наш ціхі храм,
Мы на сценах чытаем тэрміны…
Так смейцеся і не верце нам,
І не чытайце нашы радкі
Аб томе, што пад зямлёй бруі
спяваюць, пра тое, што блукаюць Светы…
Але памятай Цютчава запаветы:
бясшумны, хавайся і Храбры
І пачуцці і мары свае…
Студзень 1911
