Смяяліся бедныя невукі,
выкраў я, Млада спявак,
У безнадзейнасці - надзеі,
У бясконцасці - канец.
Мне самому і дзік і странен
той свет, які я запаліў,
Я сам сваёй стралою паранены,
Сам перад новым зьнямогся.
Ідзіце міма - гіну,
Глум чыніце над маёй скрухаю.
Мой свет перажыве, я ведаю,
Мяне і страшны смех людской.
