Дзе аддаецца ў доўгіх залах
Вар'ятаў троек ціхі гадоў.
Дзе віна цепляцца ў куфлях, –
Там узнікае карагод.
Прагледзець зыходны тэкст, звонячы, виясь, вянуць,
Ідуць па павольным колам;
І скрыпкі, гэта і тонкі,
Здаюцца шалёным смычка.
Адна выходзіць прэч з кола,
Працягнуўшы руку ў полумглу;
Абраўшы прызначанага сябра,
Кветка губляе на падлозе.
Не падымай кветкі: у ім слодыч
Забвенья ўсіх мінулых дзён,
І ўся апантаная радасць
Будучай гібелі тваёй!..
Там усё - гульня агню і рока,
І толькі ў горкі час крыўд
З незваротнага далёкая
Сумны Анёл праблісьне…
19 ліпеня 1910
