Поўны месяц ўстаў над лугам
Нязменным дзівосным кругам,
Свеціць і маўчыць.
бледны, бледны луг квітнеючы,
Змрок начны пасьля яго поўзлы
адпачывае, спіць.
Жудасна выйсці на дарогу,
незразумелая трывога
Пад месяцам пануе.
Хоць і ведаеш: раніцай рана
Сонца выйдзе з туману,
поле асвеціць,
І тады пройдзеш сцяжынкай,
Дзе пад кожнай былцы
жыццё кіпіць.
ліпеня 1898. З. Шахматава
