Ходзіць месяц па хвалі,
Ходзіць сонца ў сіняй зыбе,
Але ў невядомым выгіне
Абодва Тое, што бачнае не зусім.
Дзіўна бледныя абліччы іх,
Адлюстравання іх дробіцца.
Ты роўна ль з другога палима,
Або полымя твой заціх
І няслушным адбіткам
На хвалях маёй мары
Бадзяешся мёртвым сноў
аддаленай прыгажосці?
7 Кастрычніка 1901
