разгадаў я, якія кветкі
Ты гадавала на белым акне.
спалохалася, напэўна, ты,
Што мяне ўбачыла ў сне:
Як хаджу сярод белых кветак
І не бачу мігацення дня.
Хай ён радасны, хай ён суровы
Усё роўна ты цалуеш мяне…
Ты ў сонца не спытаеш, дзе адзін,
Ты і сонца баішся ўпусціць:
Раскаленный блуждающий круг
Не ўмее так горача кахаць.
Раніцай я падышоў і заспяваў,
І не схаваеш - пачула ты;
Толькі голас зваротны звінеў,
І, хістаючыся, бялелі кветкі…
