Усю ноч дыхала злосцю завіруха,
Змятаючы радасьць сэрца прэч;
Мая жаданая сяброўка,
Я чуў, дзе, гінула ў гэтую ноч!
У цяжкім віхуры сноў
Яе душа сказала мне:
«Твой ясны дух, твой добры геній
У далёкай гіне баку!»
Я паляцеў на крылах Рока…
У сумным змроку вецер выў,
Але шлях да прыгажуні далёкай
Агонь сардэчны асвяціў…
Я выратаваў яе ад злоснай завірухі,
Крыламі магутнымі схаваў,
Але блізу пакінутай сяброўкі
застаўся я, пазбаўлены крыў…
З тых часоў, бяссільна палымнеючы,
Начной мяцеліцы змарнелы,
Складаю гімны разам з ёю,
Адной Любоўю натхнёны!..
22 лютага 1899
