Усю зіму мы плакалі, бедныя.
Vesna адкрыў дзверы.
Мы выйшлі - сумныя, бледныя,
На сэрцы - боль і страты.
І ішлі насустрач знямозе,
Поўныя прадчуванняў нястройным.
І было нам подых
Вясновых бруй клапатлівых.
У парыве ветру лятучага -
Мара іль ўспамін
Чагосьці смутнага, чагосьці пякучага:
Ня гэтай вясны дыханне.
лютага 1902
