Шмат хацеў я з табой гаварыць, –
Толькі ўжо лепш маўчанне захоўваць.
Калі б толькі пачаць мой аповяд, –
Ты б заплакала, дакладна, не раз…
Вельмі ўжо сумна цяклі мае дні,
Занадта ўжо поўным вар'яцтвам яны…
Толькі адно я не ў сілах хаваць,
Толькі аб адным я не стану маўчаць;
Дык гэта проста і страшна гучыць,
Што можна было ўвогуле душа забаліць:
Толькі і шчасця, асалоды і сіл
у гэтым, што калісьці я горача любіў…
Калі ж слова цяпер, хоць адно, –
Зноў пакутаваць мне навек наканавана!..
25 верасня 1899
