Мы сустракаліся з табой на заходзе.
Ты вяслом рассякала заліў.
Я любіў тваё белае сукенка,
Вытанчанасць мары разлюбіў.
Былі дзіўныя маўклівыя сустрэчы.
Наперадзе - на пясчанай касе
Загараліся вячэрнія свечкі.
Нехта думаў пра бледнай красе.
набліжэнняў, збліжэнняў, згарання -
Не прымае блакітная цішыня…
мы сустракаліся, ў вячэрнім тумане,
Дзе ля берага рабізна і чарот.
ні тугі, ні кахання, ні крыўды,
усе памеркла, прайшло, адышло…
белы стан, галасы паніхіды
І тваё залатое вясло.
13 мая 1902
