Што з табой - не ведаю і не схаваю -
Ты хворая празрыстай белізной.
мілы сябар, даведаешся, што з табою,
Ты даведаешся будучай вясной.
ты зразумееш, калі, у падушках лежачы,
Ты не зможаш задраць рук.
І тады сыдзе да цябе на ложку
бесперапынны, тужлівы гук.
Цень лампадкі ўздрыгне і ўстрывожыць,
Хтосьці, адлучыўшыся ад сцяны,
Падыдзе - і павольна пакладзе
Пяшчотны саван снежнай белізны.
5 снежні 1903
