(Рош-Грос)
Отвека людзі служаць Богу,
таму, каго нябачны гне
Да Яго нябеснаму харомы
Цягача зямной душы палёт.
таму, хто сее злое насеньне
Промежду семені дабра,
Чый шлях - што ахоплівае час,
Мясціна - далёкая гара.
ідуць стагоддзя, - але пакаленне
Імкнуцца да горным хрыбце
І ловяць з крыкам ап'яненне
Яго адзення на лета.
Вяршыні рэдка дасягаюць
І гінуць, гінуць - кожнае імгненне,
А, хто дасягне, - памірае, –
Але смерць яго - пераможны клік!
7 Кастрычніка 1899
