Хай я пакіну гэты град…
Туга міжвольная сціскае
мне сэрца. Я б застацца рады.
Што будзе там, душа не ведае…
Там - новы націск бур і бед,
Мой сум - таму закладам.
У глыбокай імгле будучых гадоў
Якім аддамся я дарогах?
Тут - у святле дня, у цемры начной
душа змагалася, гінула,
зноў акрыяўшы, свой спакой
Вярнуць не ў сілах, адмовіўся
У трывогі жыцця гарадской
І дна дасягнуўшы, падымала
Свой пяшчотны колер над чорнай імглой -
Так - без канца, так - без пачатку…
Або бушуючая кроў
Нараджала новае каханне?
Іль у пакуце і трывозе таямніцай
І ў спалучэнні мер Лік
Таіўся той - незвычайны,
той радасны, вялікі сэнс?
што, Так! Маёй спрадвечнай мукой
клянуся, пажар іншай любові
гарэў, гарыць у маёй крыві!
Мой сум - таму парукай!
