Я зразумеў сэнс тваёй смутку,
Калі мора з глыбіні
Свяціла ночы вярталі
У іх незямныя вышыні.
Калі раптоўным адбіткам
Нябесных тэл ў зямных морах
Я быў пераможаны ў здзіўленне, –
Я зразумеў твой запаветны страх.
Ты засмучаная прыродай -
Зносін мора і свяцілаў,
І без надзеі на свабоду
Застрашыўся згодай сіл.
11 лютага 1901
