Калі-небудзь працяглыя смутку
звязалі нас.
Тады мы разам дзень сустракалі
У лазурный гадзіну.
А ўвечары газ. Хладели рукі,
сярод агнёў
Мы ішлі пад прыцьмелай гукі
сумных дзён.
Цяпер - за тую Млада муку
Я жыццё аддам…
Аб, калі б зноў жывую руку
Прыціснуць да вуснаў!
