І. D. Мендзялееву
Ты стырнік - сам, настаўнік - сам.
Твой шлях суровы. Які сэнс у гэтым?
А я служу Яе зарям,
Маім звездящимся вотах.
Я змяненняў сон люблю,
Адкрыты ветры ў гадзіну блуканняў.
Здраднік сам - ня вынішчу
Маіх задуменных варожб.
Ты таксама мроіш над рулём,
Але Старым твой човен, стары руль,
А мы ў вызначаную гадзіну прыйдзем -
І ўпадзе тваё ветрам.
скажы, калі ў блакіту раптам
Заплещут Ангелы крылами,
Хто першы выпусціць з рук
Сваё баязьлівае сцяг?
2 снежні 1903
