Старая варажыла ля ўваходу
Аб томе, што было даўно.
І раптам над натоўпам народа
Са звонам адкрылася акно.
Шастала за картай карта.
Чарнела цёмная дзверы.
І людзі, поўныя рызыкі,
хацелі ведаць, - што цяпер?
І ніхто не пачуў звону -
Казаў нейкі балбатун.
А там, у рашотцы балкона
Хістаўся і спяваў чыгун.
Там трэснулі цёмныя бэлькі,
У акне разляцелася шкло.
І раптам на твары варажбіткі
Заструменілася - стала светла.
Але позна якія даведаліся чары,
Убачыўшы страшны аблічча,
Задыхаліся ў дыме пажару,
Выпускаючы пранізлівы крык.
На руінах разбураных будынкаў
Круціўся чырвоны чарвяк.
На пакладзеным месцы варожб
Нехта стаў - і развеяў сцяг.
13 лютага 1903
