Пунсовы змрок у нябеснай чэрні
Накрэсліў пажарам грань.
Я прыйшоў да тваёй вячэрні,
палявая глухмень.
Нялёгкая мая кошниця,
Але вочы сіняе дня.
ведаю, маці-зямля чарніца,
Усе мы цесная радня.
Разышліся мы ў далеч і шыры
Пад Лазорева крылом.
Але сзовет нас з Псалтыра
Зарывам світанку псальма.
І прыйдзем мы па раўнінах
Да праўдзе сошьего крыжа
Святлом кнігі галубінай
Напаіць свае вусны.
