Я павольна схадзіў з розуму
У дзвярэй таго, якой смагу.
Вясновы дзень змяняла цемра
І толькі распальвала смагу.
Я плакаў, запалам змарыць,
І стогны заглушаў панура.
ужо двоилась, варушачыся,
вар'яцкая, хворая дума.
І пранікала ў цішыню
маёй душы, ўжо вар'яцкай,
І заліла маю вясну
Воўнаю чорнай і бясшумнай.
Вясновы дзень змяняла цемра,
Хладело сэрца над магілай.
Я павольна схадзіў з розуму,
Я думаў холадна аб мілай.
марш 1902
