Дзіўных і новых шукаю на старонках
Старых выпрабаваных кніг.
Грежу аб белых зніклых птушках,
Чую адарваны імгненне.
Жыццём дужа шумеў бязладна ўсхваляваны,
шэптам, крыкам зьбянтэжаны,
Белай марай нерухома прыкаваны
Да берага пазнейшых часоў.
белая Ты, у глыбінях несмутима,
У жыцці - строгі і злы.
Таемна неспакой і таемны палюбоўнік,
Дзева, Заря, купіна.
Блякнуць шчокі ў паннаў залатакудры,
Зори не вечны, як сны.
Церне вянчаюць пакорлівых і мудрых
Белым агнём купіна.
4 красавік 1902
