Шукаю агнёў - агнёў спадарожных
У твой чорны, ведовской мяжа.
Памiж цёмных заток і мутных
Велізарны месяц пачырванеў.
Яго двайнік плыве над лесам
І хутка стане залатым.
Тады - прастор балотным дэманам,
І вадзяным, і лясоў.
Вяртлявы бес верхавінай елі
Праткне нябесны залатой,
І доўга будуць спяваць жалейкі,
І статак бразгалі за ракой…
І далей шлях, і месяц вышэй,
І зоркі цьмянеюць у срэбры.
І ціха асвятліліся даху
У начной вёсцы, з вышэйпералічаных.
іду, і халаднеюць росы,
І серабрацца пра цябе,
Усе пра цябе, расплетшей косы
Для сябра тайнага, у хаце.
Дай мне пахкіх, душных зелий
І атрутай салодкім вакхічная,
каб, разоў укусіў тваіх вясёлы,
Навекі памятаць гэтую ноч.
Кастрычніка 1906
