Я чакаю прызыву, шукаю адказу,
нямее неба, зямля ў маўчання,
За жоўтай нівай - далёка дзесьці -
На імгненне прачнулася маё заклікі.
З адгалоскаў далёкай прамовы,
З начнога неба, з палёў дрымоткія,
Усе ўважаюць таямніцы будучай сустрэчы,
спатканняў ясных, але мімалётных.
Я чакаю - і трымценьне абдымае новы.
Ўсё ярчэй неба, маўчанне глушэй…
Начную таямніцу разбурыць слова…
памілуй, Божа, начныя душы!
На імгненне прачнулася за нівай, дзе да,
Далёкім рэхам маё заклікі.
Ўсё чакаю прызыву, шукаю адказу,
Але дзіўна доўжыцца зямлі маўчанне…
7 ліпеня 1901
