Мне страшна з Табой сустракацца.
Страшней Цябе не сустракаць.
Я стаў ўсім здзіўляцца,
На ўсім ўлавіў друк.
Па вуліцы ходзяць цені,
Не разумею - жывуць, ці сон.
Прытуліўшыся да царкоўнай прыступкі,
Баюся азірнуцца назад.
Кладуць мне на плечы рукі,
Але я не памятаю імёнаў.
У вушах раздаюцца гукі
Нядаўніх вялікіх пахавання.
А хмурнае неба нізка -
Пакрыла і самы храм.
Я ведаю: Ты тут. ты блізка.
Цябе тут няма. Ты там.
5 лістапада 1902
