Żył wszystkie moje nadzieje,
Tam płonął ogień Ziemi,
Ale dusza uczynił znak pokoju, –
Przylegające powieki uśpione…
Gdzie były burzowe chmury,
Tear ostatni zwiędły.
Dusza zrezygnował i zatrzymał
Nieszczęsny ze szmat ziemi…
A przed nocnym niebie gwiazdy
dorastała, Starał się dystansować,
I cenionych smutek
pływały, wydawało, księżycowy otchłań.
22 Listopad 1900
