Карма мени катуу жана жакын,
Мен жашаган эмес - чоочун арасында сандалып…
Ох, менин кыялым! Мен жаңы көрүп
Сиздин өбүшүүлөр чала!
Сиздин жаалданган кыйналуусу
Тоска көрбөгөндөй жаз
Мен алыскы бир нурду жарык
Ал эми Зурна ыр сунат.
Түтүн сымал көк тоолорунда
Мен баканындай жана үн алып
Чарчап-чаалыккан көзү менен оозу
Ал сынык колунан камчы.
Ал эми тоо закат отко,
төгүлгөн көгүш канаттары,
менен, Тамаранын түш менен,
мен, тоо, түбөлүк күчү жок…
Түш - алыскы айылында,
өлбөс, тоо боорунан-жылы,
туйлайт асмандан бизге Сад
көшөгөнүн негизсиз бүктөмдөр…
бий менен ыйлап-жылы сойлоп бар,
Чаң, шамал жана онтогону Зурна…
Үйлөнө турган жигит мингенге болсун - doskachet жок!
Чечен ок чыныгы.
19 апрель 1910
