Або стаміўся ты да часу,
Просіш забвенья магіл,
Сын стомленага племя,
Чужы ваяўнічых сіл?
Шукаеш ты лагоднасьці, дабрыні,
Дзе ж маладыя агні?
Вось і задуменнай старасці
Да нас прысоўвацца дні.
Няма дзе схавацца ад часу -
Будзе і нам чарада…
Бедны з беднага племя!
Ты не любіў ніколі!
