1
Чараўніцтва нямецкай феерыі,
цёмны вальс, нямецкі і просты ...
А лугі пакінутай Расіі
Зацвілі курынай слепатой.
мілы луг, цябе мы так любілі,
З залатым сцяжынкай у Акі ...
Між ствалоў ходзяць аўтамабілі, -
Залатыя хрушчы.
2
брат, залатыя дзянькі!
Дзе куткі патаемныя,
Дзе вы, лугі заліўныя
сіняй Акі?
Старыя ліпы ў колеры,
Да даросламу свеце нянавісць
І на жароўні варэнне
У старым садзе.
Да Бога ідуць аблокі;
Стужкай пагоркі агінаючы,
Ціхая і блакітная
плешча Ака.
Дзяцінства вярні нам, верны
Усе рознакаляровыя пацеркі, -
маленькай, мірнай Тарусы
летнія дні.
3
Всё у Божачка - сэрца! Богу
ні кахання, ні дароў, ни хвалы…
брат, залатая дарога!
Па баках маладыя ствалы!
Што мне трапятанне архангельскі крыле?
Мой страчаны рай у кутку,
Дзе чароды плылі
Залатыя плыты па Оке.
Хай агрэст няспелы, несалодкі, -
Без канца шалупіны пад кустом!
Буйныя літары ў сшытку,
Пацалункі без рахунку потым.
Ні ў малітве, ні ў песні, ні ў гімне
Я забвенья знайсці не магу!
Ранняе дзяцінства вярні мне
І бярозкі на ціхім лузе.
4
Бяжыць сцяжынка з грудка,
Як бы пад дзіцячымі нагамі,
Усё гэтак жа соннымі лугамі
Ляніва рухаецца Ака;
Званы тэлефануюць у цені,
Спяшаюцца ўдары за ударам,
І ўсё спяваюць пра добрае, старым,
Аб дзіцячым часу яны.
Аб, дзён, дзе раніцу было рай
І апоўдні рай і ўсе закаты!
Дзе былі шашкамі рыдлёўкі
І замкам царскай хлеў.
куды сышлі, у якую далячынь вы?
Што паміж намі пралегла?
Усё гэтак жа сонна-цяжка
Пампуюцца на клумбах мальвы ...
5
У ясным сукеначка, даўно-знаёмым,
Усміхнулася я сабе зь цемры.
Стары сад шуміць за старым домам ...
Чаму не маленькія мы?
Пачарнела дажджавая кадка,
Вензелі на рубчатая кары,
Зарасла кракетнага пляцоўка,
Зараслі сцяжынкі на двары ...
не цалуй! скажу табе, як сябру:
Цалаваць не надо у Акі!
Чаму па скошанага лугу
Ня панесціся навыперадкі?
мы ўдваіх, але, мілы, ня лёгка мне, -
Незваротна мяне кліча!
За Акой стукаюць у каменяломні,
Па Оке мінулую плыве ...
вечар тых, - не трэба пацалунку!
Ужо на клумбах задрамаў ляўконія ...
Толькі клумбы пярэстыя люблю я
І каменяломню над Акой.
