З. І. Levitskoy
Калі-небудзь, не хутка, Вас я сустрэчу…
быць можа, жыццё адкрые зорны шлях…
Прабачце мне… Пад гукі Вашай прамовы
Я мог душой і сэрцам адпачыць…
Маўчанне - усё… Да чаго словы пустыя?
спытаю адно: навошта Вам жыццё дадзена?
Каб вечна імчаліся песні незямныя,
Каб у кожным сэрцы гасла цішыня…
вясна 1898
С.-Пецярбург
