Мне варажбітка з маршчыністым тварам
Варажыла пад цёмным ганкам.
Зачараваны вулічным крыкам,
Я бег за якое мільганула асобай.
Я бег і адгадваў асобы,
На кутах спыняў бег.
Перад мною паўзла чарада
нагружаных, рыпучых вазоў.
Прапаўзала змяёй між дамамі -
Я не мог плошчаў перайсці…
А адтуль заклікайце: «За намі!»
раздавалася: «Вар'яцкі! прабачце!»
Там - несмяротнаю воляй знемагаючы,
Может быть, заклікала Сама…
Я бег завулкамі міма -
І мяне праглынулі дома.
11 снежні 1903
