У гэтыя жоўтыя дні між дамамі
Мы сустракаемся толькі на імгненне.
Ты мяне абпальвае вачыма
І хаваешся ў цёмны тупік…
Але вачэй маўклівых пажарам
Ты нездарма мяне абліць,
І схіляюся я таемна нездарма
прад табой, маўклівая хлусня!
Ночы зімовыя кінуць, быць можа,
Нас у шалёны і д'ябальскі баль,
І мяне, нарэшце, знішчыць
ваш razyashtiy, твой позірк, твой кінжал!
6 Кастрычніка 1909
